Ariocarpus (Ariocarpus) in de natuurlijke omgeving kan niet door alle kenners van flora worden gevonden. Het belangrijkste onderscheidende kenmerk van deze cactus in vergelijking met zijn stekelige “wapengenoten” is de afwezigheid van naalden.
Het geslacht Ariocarpus begon sinds 1838 in een aparte groep te worden onderscheiden dankzij de beroemde Duitse professor Joseph Scheidweller, die cactussen bestudeerde. De plant lijkt qua vorm op afgeplatte groene stenen. Volwassen exemplaren bloeien met een grote heldere bloem aan de bovenkant, die het lelijke uiterlijk van de scheuten compenseert en originaliteit aan de cultuur geeft. In de botanische literatuur worden foto’s van de ariocarpus vaak juist in het bloeistadium weergegeven..
Beschrijving van ariocarpus
De belangrijkste habitat van de wilde Ariocarpus is geconcentreerd in de landen van Noord- en Midden-Amerika. Hier klimt de plant op een heuvel en geeft de voorkeur aan kalksteengrondsoorten..
De peervormige wortels groeien sterk en gaan diep onder de grond om langdurige droogte te overleven. Voedzame sappen stromen door het vasculaire systeem van een sappige raap en helpen de plant te overleven in ongunstige omstandigheden. De wortel bereikt vaak tot 80% van de totale massa van de cactus.
Laagblijvende scheuten worden stevig tegen de grond gedrukt en hebben kleine gezwellen op de huid in de vorm van papillen, waarvan de uiteinden verstoken zijn van doornen, in tegenstelling tot andere vertegenwoordigers van de Cactus. De lengte van de harde stelen is 3 tot 5 cm, het oppervlak is glanzend en vrij van ruwe strepen. De stelen eindigen met een stompe, drogende basis. Veel variëteiten worden gedomineerd door een lichtgroene of bruinachtige kleur van het grondgedeelte..
De stengels zijn in staat een dikke, kleverige substantie te produceren. De lokale bevolking heeft lang geleerd om dit slijm te gebruiken als een natuurlijke lijm voor huishoudelijke behoeften..
De bloeifase vindt plaats aan het begin van de herfst. In onze klimaatzones valt deze tijd samen met het einde van het regenseizoen in het thuisland van de Ariocarpus. Glanzende, langwerpige bloemen zijn roze gekleurd. In het midden van de bloem bevindt zich een groep kleine meeldraden en een lange stamper. De grootte van de geopende knop is ongeveer 4-5 cm. Ze blijven een paar dagen aan de stelen.
De bloei eindigt met het rijpen van bolvormige rode of groene vruchten. Sommige soorten dragen witte bessen. Hun diameter is niet groter dan 2 cm.Een gladde schil verbergt sappig vruchtvlees met kleine korrels. Terwijl het droogt, barst de schil en komen er zaden uit. Zaadkieming blijft lang behouden.
Thuiszorg voor ariocarpus
Locatie en verlichting
Ariocarpus heeft een fel licht nodig om te groeien, dat elke dag 12 uur op de stelen moet vallen. De hitte in de zomer is niet gevaarlijk voor de plant. Bij het plaatsen van bloempotten aan de zuidkant van het gebouw is het echter beter om er een kleine schaduw bij te plaatsen. In de winter worden de potten overgebracht naar een koele plaats, waar de cactus tot het voorjaar inactief is. Lage temperaturen zijn destructief en leiden tot onomkeerbare gevolgen..
Water geven
Water geven wordt zelden uitgevoerd. De grond wordt alleen bevochtigd als de aarden klomp volledig is uitgedroogd, of tijdens een langdurige droogte. Bij bewolkt weer en tijdens de wintermaanden doen cactussen het goed zonder water. Spuiten kan ziekten van het gronddeel veroorzaken.
De grond
Om ariocarpus te planten, wordt een zandmengsel gebruikt. De aanwezigheid van humus in de bodem is zeer ongewenst voor de plant. Het is toegestaan gezeefd rivierzand als substraat te gebruiken. Baksteensnippers of geraspte kolen moeten op de bodem van de pot worden gegoten, anders zal rotten de wortelstok beschadigen. In kleipotten is het handiger om veranderingen in het vochtgehalte van het substraat waar te nemen. Om ophoping van vocht te voorkomen, is de bovenste laag van de grond bedekt met kiezels.
Topdressing en meststoffen
De plant wordt meerdere keren per jaar gevoerd. Cactussen hebben vooral voedingsondersteuning nodig tijdens de bloei en het groeiend groen. Ariocarpus geeft de voorkeur aan minerale supplementen. Ongedierte en parasieten doen bijna geen moeite, en de meest voorkomende ziekten worden omzeild als u het bewateringsregime volgt en goed voor het gewas zorgt. Beschadigde stelen hebben de neiging om snel te herstellen.
Overdracht
Als de wortelstok van ariocarpus merkbaar is gegroeid en het volume van de pot al onvoldoende lijkt voor volledige ontwikkeling, is het tijd om de cactus te transplanteren. De grond is voorgedroogd om de plant gemakkelijk samen met de klomp over te brengen naar een nieuwe pot.
Kweekmethoden van ariocarpus
Ariocarpus wordt gekenmerkt door zaad- en entvoortplanting.
Rijpe granen worden gezaaid in lichte, vochtige grond. Na het bereiken van vier maanden worden de zaailingen in een andere container geplukt. De containers worden geplaatst in een ruimte met natuurlijk licht en een hoge luchtvochtigheid. Hier zal de cactus zijn eerste jaar doorbrengen totdat hij volledig is geacclimatiseerd. Na verloop van tijd raakt een jonge zaailing gewend aan een permanente habitat..
Vaccinaties worden gedaan op een permanente voorraad. Deze reproductiemethode wordt als succesvoller beschouwd dan het fokken door zaden, omdat cactussen bestand zijn tegen extreme temperaturen en rustig onregelmatig water geven..
Het kweken van een Ariocarpus kost veel tijd en moeite. Om deze reden kan het het beste zijn om een volwassen cactus te kopen..
Soorten en variëteiten van ariocarpus met een foto
Het geslacht Ariocarpus bevat 8 hoofdnamen en verschillende hybriden. De meeste soorten kunnen gemakkelijk thuis worden gekweekt. Overweeg de meest bekende soort.
Ariocarpus agavoides (Ariocarpus agavoides)
De gemalen groene stengel in het onderste deel is bedekt met een houtachtige laag. Het hoofdoppervlak is niet geribbeld. De lengte van de afgeplatte, licht verdikte papillen, in verschillende richtingen gericht, reikt tot 4 cm.Als je de plant van bovenaf bekijkt, is het gemakkelijk om de ster te zien. Klokbloemen van rijke roze toon met delicate, gladde bloemblaadjes. Op het hoogtepunt van de bloei openen ze hun hoofd en tonen ze een weelderige kern. In geopende toestand is de diameter van één knop ongeveer 5 cm Langwerpige rijpe rode bessen.
Stompe ariocarpus (Ariocarpus retusus)
Stengels tot 10 cm lang zien er aan de uiteinden afgeplat en afgerond uit. De bovenkant van de cactus is bedekt met een laag wit of bruin vilt. Lichtgroene papillen, verschrompeld. De breedte van deze uitlopers is niet groter dan 2 cm Rozeachtige knoppen worden gevormd uit brede bloembladen. De grootte van de bloemen is ongeveer 4 cm.
Gebarsten ariocarpus (Ariocarpus fissuratus)
Een grijze cactus met een dichte structuur. Volwassen exemplaren in het groeiseizoen lijken op kalkstenen. Alleen de roze bloem in het midden is het bewijs dat het een levende plant is en geen nep. De stengels gaan diep de grond in. Een klein deel van de stengel steekt boven het oppervlak uit. De papillen zitten, net als kleine diamanten, dicht naast elkaar en klampen zich vast aan de stengel. Buiten zijn de stengels bezaaid met villi, wat de cactus nog aantrekkelijker maakt.
Ariocarpus schilferig (Ariocarpus furfuraceus)
De vorm van deze cactus is rond, de papillen zien er driehoekig uit. Ruwe, vliezige processen worden geleidelijk geëxfolieerd en vernieuwd. In hun plaats verschijnen nieuwe papillen. De lengte van de grijze scheuten is niet groter dan 12 cm, en in de snede – 25 cm Zeldzame knoppen met een diameter tot 5 cm zijn geschilderd in witte of melkachtige toon. De opstelling van bloemen is apicaal. Ze vormen zich in de sinussen.
Ariocarpus tussenproduct (Ariocarpus intermedius)
De stengels van de cactus liggen praktisch uitgespreid op de grond en zien eruit als een afgeplatte bal die nauwelijks boven het oppervlak uitsteekt. Grijze papillen plakken aan beide kanten om de scheuten. De diameter van de paarse bloemen is ongeveer 2-4 cm. De bessen zijn wit met een roze tint.
Ariocarpus kotschoubeyanus
Bonte soort met stervormige stengels. Een grote paarse bloem opent in het midden van de cactus en bedekt het grootste deel van het groen met bloemblaadjes.