Gladiool (Gladiolus), vaak de spies genoemd, wordt al eeuwenlang als tuinplant gekweekt. Tegelijkertijd beschouwden de oude Griekse boeren deze prachtige bloem als een veldonkruid. Hij begon iets later aan populariteit te winnen, toen hij de aandacht trok van de Romeinse patriciërs. Daar begonnen ze het te kweken als tuindecoratie. Het waren de Romeinen die de plant zijn hoofdnaam gaven, wat “zwaard” betekent. Er werd aangenomen dat het amulet uit zijn bol de krijger kan beschermen tijdens het gevecht..
Beschrijving van de gladiolenbloem
De bloeiende plant gladiolen behoort tot de Iris-familie. Afrika wordt beschouwd als een van de plaatsen van herkomst, het is daar dat de meeste wilde soorten van deze bloem leven. Lange tijd werd het in de wereld meer als eetbaar dan als sierplant beschouwd – dus in de mediterrane landen werd bloem voor tortilla’s bereid uit de knollen, gecombineerd met gewone uien. In de middeleeuwen werd zelfs brood van dergelijk meel gebakken..
De echte populariteit van gladiolen kwam in de 16e eeuw, toen Europese tuinders erin geïnteresseerd raakten, en na de introductie van Zuid-Afrikaanse variëteiten, fokkers. Tegenwoordig heeft hij enkele duizenden tuinhybride variëteiten, die verschillen in grootte, vorm en timing van het verschijnen van bloemen. In tegenstelling tot veel andere bloeiende planten, hebben gladiolen een bijna compleet palet van mogelijke kleuren, waaronder lichtgroen en bordeauxrood. De knollen van een plant kunnen ook een andere kleur hebben: ze zijn geelachtig, roze, bijna wit of heel donker. Tegelijkertijd hebben rassen de neiging om te degenereren: de meeste beginnen hun kwaliteiten te verliezen na tien jaar teelt. Ze worden vervangen door nieuwe, verbeterde en nog spectaculairere exemplaren van gladiolen. Maar er zijn ook variëteiten die meer dan een dozijn jaar kunnen bestaan zonder hun duurzaamheid en decorativiteit te verliezen..
Korte regels voor het kweken van gladiolen
De tabel toont korte regels voor het verzorgen van gladiolen in het open veld..
| Verlichting | Lang, de bloem heeft felle zon nodig. |
| Landen | Het planten van gladiolen gebeurt in het voorjaar. |
| De grond | Zandige leem, zwarte aarde of lichte leemachtige grond met een licht zure reactie (6,5-6,8 pH). |
| Topdressing | In de groeifase en vóór de knopzetting heeft blad de voorkeur. Op de gebruikelijke manier wordt gladiolen bevrucht na het verschijnen van de eerste twee, dan 5-6 bladeren, evenals vóór de vorming van knoppen. U kunt zowel organische als minerale formuleringen in vloeibare vorm gebruiken. |
| Bewateringsmodus | Overvloedige wekelijkse watergift (minstens 10 liter per 1 vierkante meter). In droogte – een beetje vaker. |
| Bloeien | Duurt vanaf het begin van de zomer (in vroege variëteiten) en duurt tot de komst van de herfst. |
| De bollen uitgraven | De bollen moeten in de herfst worden uitgegraven, voordat het begint te vriezen. Meestal gebeurt dit al in het eerste of tweede decennium van september.. |
| Opslag | Koel (ongeveer +7 graden). |
| Ongedierte | Het grootste gevaar is trips, maar ook wittevlieg, ritnaalden, beren, weideteken, slakken en koolmotten kunnen schade aanrichten.. |
| Ziekten | Alle ziekten die kenmerkend zijn voor bolvormig, virussen, schimmelziekten, bacteriële infecties. |
Kenmerken van het kweken van gladiolen
Een nobele knappe man in je bloembed. Gladioli: basisregels voor het kweken
Er zijn een aantal basisregels om mooie en gezonde gladiolenplanten te krijgen..
- Kijk bij de aankoop van bollen alleen naar gezoneerde rassen. Gladiolen uit warmere streken zullen niet lang in een ander klimaat leven. Dus Nederlandse exemplaren op de middelste breedtegraad zullen het eerste jaar maar één keer kunnen genieten van een prachtige bloei. Heel vaak groeien er kleinbloemige exemplaren uit..
- Gladioli mag niet langer dan twee jaar op één plek worden gekweekt. Daarna moeten de planten naar een ander deel van de site worden verplaatst. Het is wenselijk dat de samenstelling van de grond op de nieuwe plaats verschilt van de vorige. U kunt de inleverplaats jaarlijks wijzigen.
- De gekozen plaats voor het planten moet voldoen aan alle eisen van de plant, daarnaast is het afhankelijk van het klimaat. Gladiolen geven de voorkeur aan de zon, dus het is onwenselijk om donkere plaatsen voor hen te kiezen. Deze regel geldt vooral voor late rassen. Vroege rassen kunnen een lichte halfschaduw verdragen, maar de bloeitijd zal iets verschuiven. In de noordelijke regio’s kunnen bloemen alleen in een goed verlichte ruimte worden geplant..
- Een bloembed met beplanting moet goed geventileerd zijn. Een dergelijke locatieselectie zal planten beschermen tegen de ontwikkeling van schimmelziekten..
- Het planten van grote bollen samen met kleine kan de laatste schaden. Directe buurt met grote exemplaren onderdrukt kinderen. Het wordt aanbevolen om het plantmateriaal in oplopende volgorde van grootte op het tuinbed te verdelen. De grootste bollen kunnen apart van alle andere worden geplant..
- 3-4 dagen voor het planten moeten dichte schubben van de babybollen worden verwijderd: de spruiten mogen er niet doorheen breken. Na het planten worden dergelijke uien om de dag water gegeven..
- De diepte van de bol is afhankelijk van de grootte en de kwaliteit van de grond. In lichte gronden moet de plantdiepte ongeveer vier van de diameters zijn, en in zware grond zijn drie voldoende. Onvoldoende diepte zal ertoe leiden dat de pijl moet worden vastgebonden en met overmatige bloei kun je helemaal niet wachten.
- In de zomer moeten gladiolen eenmaal per week overvloedig worden bewaterd. Tijdens een langdurige droogte is iets vaker water geven vereist. Na het bevochtigen moet de grond rond de bollen worden losgemaakt, de aanplant moet worden geaard en al het onkruid moet worden verwijderd.
- Bloemen die op zandige leemgrond groeien, hebben regelmatig bladbemesting nodig.
- Preventieve behandelingen voor plagen en ziekten worden aanbevolen om maandelijks of twee keer per maand uit te voeren. Het voorkomen van dergelijke problemen is gemakkelijker dan het genezen van planten..
- Tijdige verwijdering van verwelkte bloemen zal de kracht van de bol behouden: hierdoor wordt er geen energie verspild aan de eierstok.
- Het goed rooien en bewaren van gladiolenbollen is van groot belang om de kwaliteit van het plantmateriaal te behouden..
Gladiolen planten in de volle grond
Voorbereiding van de bollen voor het planten
Het wordt aanbevolen om gladiolenbollen voor het planten in ongeveer een maand te koken. Plantmateriaal wordt zorgvuldig onderzocht, waarbij verwende, gedroogde of geïnfecteerde knollen worden gekozen. Een gezonde bol moet dicht zijn, een glanzend oppervlak hebben, wortelknoppen en een ontluikende knop. Kleine laesies moeten worden verwijderd door het getroffen gebied af te snijden en de wond met groen te behandelen. De bovenste laag dichte schubben wordt van de geselecteerde bollen verwijderd. Het is noodzakelijk om voorzichtig te handelen om de spruiten niet te beschadigen. Daarna worden ze overgebracht naar een lichte en warme kamer en in rijen naar boven gelegd met spruiten. Dit zal helpen om bollen te ontkiemen die nog niet zijn ontwaakt..
Alvorens in de grond te planten, moet het plantmateriaal worden gedesinfecteerd. Zo’n maatregel zal dienen als profylaxe tegen infectie met schimmelziekten en zal ook kunnen beschermen tegen trips. U kunt de bollen een paar uur in een mangaanoplossing houden of in Fundazole ongeveer een uur. Als de desinfectieprocedure vlak voor het planten wordt uitgevoerd, is een half uur bewaren van de bollen in een verzadigde oplossing van kaliumpermanganaat voldoende. Daarna worden de bollen in de voorbereide putten gedompeld..
Babybollen vereisen een speciale voorbereiding. 2 weken voor het planten is het noodzakelijk om knoppen te selecteren met een grootte vanaf 0,7 cm.Rassen die niet groot zijn, kunnen kleinere knoppen hebben. Tegelijkertijd moet elk merkbare wortelknollen hebben – bij voorkeur meerdere stukken. Een dichte toplaag wordt van dergelijke kinderen verwijderd en vervolgens worden ze vrij in een kartonnen doos geplaatst en in diffuus licht geplaatst. Om tijd te besparen, moet dergelijk plantmateriaal in plaats van schoonmaken ongeveer 10 uur in een zwakke mangaanoplossing worden bewaard. Dit helpt zowel om ze te desinfecteren als om de harde schaal zachter te maken..
Kinderen kunnen ongeveer 4 jaar levensvatbaar blijven. De volwassen gladiolen die daaruit worden verkregen, zijn beter bestand tegen de gevolgen van ziekten en zijn aangepast aan de groeiomstandigheden in een bepaalde tuin. Het is dit materiaal dat als het beste wordt beschouwd om te planten. In tegenstelling tot winkelbollen, die vaak al verschillende infecties met zich meebrengen, geeft het planten van een baby een grote garantie op het kweken van een gezonde bloem.
Je kunt ook nieuwe gladiolen krijgen met zaadreproductie. Meestal gebruiken fokkers deze methode: vanwege de eigenaardigheden van de structuur van de bloem, is het het meest betrouwbaar om kunstmatige bestuiving uit te voeren om zaden te verkrijgen, waarbij de juiste variëteiten worden gekozen om te kruisen. De bestuivingsprocedure is vrij ingewikkeld en de zaden verliezen snel hun kiemkracht, daarom gebruiken ze deze methode alleen als dat nodig is. Voor zaailingen moeten zaden in februari worden gezaaid, nadat ze in een voedingsoplossing zijn geweekt. Als bodem wordt een mengsel van graszoden, humus en zand gebruikt. De zaden hoeven niet begraven te worden, maar worden eenvoudig over het grondoppervlak verspreid. Dergelijke zaailingen kunnen tot de herfst in dozen groeien, of, met het begin van warme dagen, in de volle grond worden geplant. Voor de herfstvorst worden de gevormde kleine uien opgegraven en opgeslagen op dezelfde manier als volwassen knollen. Onder alle omstandigheden moeten de op deze manier verkregen planten de volgende zomer bloeien..
Hoe gladiolenbollen op de juiste manier te planten?
Gladioli houden van warme en zonnige plaatsen, dus je moet een geschikte hoek voor hen kiezen. Een gebied met een goede afwatering, licht en beschermd tegen tocht wordt als optimaal beschouwd. Schaduwrijke gebieden hebben een slecht effect op de ontwikkeling van de struiken, evenals op de timing en overvloed van hun bloei. Het is vooral belangrijk om dergelijke plantplaatsen in koude klimaten te vermijden. In dit geval hebben de spiesen vooral veel licht nodig. Alleen inwoners van warme zuidelijke streken kunnen bloemen in halfschaduw plaatsen..
Niet geschikt voor gladiolen en plaatsen met dicht grondwater. Dergelijke aandoeningen kunnen leiden tot ziekten van de knollen. Het is goed als het bloembed met hen zich in een kleine hoek naar het zuiden bevindt. Hierdoor kan de grond beter opwarmen en kan de overtollige vloeistof sneller weglopen..
Ook bij de teelt van gladiolen speelt de samenstelling van de grond een belangrijke rol. Licht zure bodems met een pH van 5,6-5,8 zijn hiervoor het meest geschikt. Meer alkalische bodems voorkomen dat de bollen ijzerverbindingen opnemen, waardoor het gebladerte van planten geel wordt. Te zure grond leidt tot verdonkering en daaropvolgende uitdroging van de toppen van de bladeren. Bovendien is het in zo’n grond dat bloemen het vaakst ziek worden van fusarium. Om de grond minder zuur te maken worden er krijt, schelpen of dolomietmeel aan toegevoegd. Voor verwerking 1 m². grondgebied vereist ongeveer 200 g samenstelling.
Optimaal voor het kweken van gladiolen zijn chernozems, lichte leem en zandige leembodems. Te lichte zandgrond kan met behulp van klei en humus verzwaard worden, integendeel, aan zware leem wordt zand toegevoegd en alles wordt voorzichtig uitgegraven. Gladiolen groeien goed in de plaats van kruidachtige vaste planten, groenten en peulvruchten. Maar de bedden waar aardappelen, bieten, andere wortelgewassen of asters groeiden, zijn niet geschikt voor hen.
De tijd van het opgraven van de grond voor het toekomstige bloembed hangt af van het weer in een bepaalde regio en de positie van de site. Als de grond erop snel opwarmt, kun je de bedden kort voor het planten opgraven. Op droge plaatsen wordt aanbevolen om de grond in de herfst op te graven en er tegelijkertijd de nodige mineralen in te brengen. Superfosfaat (ongeveer 100 g per vierkante meter), evenals kaliumchloride (tot 40 g per vierkante meter) worden vaak aan de grond toegevoegd. Vóór de voorjaarsaanplant van gladiolen wordt de grond slechts licht losgemaakt. In het voorjaar kunnen kalimeststoffen die geen chloor bevatten aan de grond worden toegevoegd..
HET HELE LANDINGSPROCES VAN GLADIOLUS. Mijn bloemen. Mijn ervaring.
Het planten van gladiolenbollen begint van eind april tot de tweede helft van mei, waarbij u zich probeert te laten leiden door het weer. De breedte van de afgewerkte bedden is meestal minimaal één meter. Als de bloemen in meerdere rijen staan, moet er ongeveer 25 cm tussen de bloemen zitten.De afstand tussen de afzonderlijke bollen is afhankelijk van hun grootte. Voor kleine exemplaren is 7-8 cm voldoende, voor grote exemplaren – 15 cm De diepte van de gaten moet ongeveer hetzelfde zijn. Voor kleine is het minimaal 8 cm, voor groot – minimaal 10 cm, maar niet meer dan 15 cm.
Bevochtig de grond voor het planten. In plaats daarvan kunt u de rijen morsen met een fytosporine-oplossing. Om drainage te creëren, wordt op de bodem een zandlaag van enkele centimeters dik of een kleine laag veenmos gelegd, wat helpt om vocht in de grond vast te houden en de beplanting tegen rot te beschermen. Daarna worden de bollen op de grond gelegd en begraven. Om de kieming te stimuleren, kunt u de bedden bedekken met een film en er een soort tunnel van vormen met behulp van flexibele of boogvormige steunen. Door een dergelijke beschutting is het mogelijk om vroege aanplant te beschermen tegen terugkerende vorst..
Gladiolenverzorging buiten
Voor een normale ontwikkeling en weelderige bloei hebben gladiolen passende zorg nodig. Wanneer de bollen ontkiemen en de bladgrootte 10 cm bereikt, moet het bed worden gemulleerd. De laagdikte kan oplopen tot 7 cm Meestal worden hiervoor chips gebruikt, maar het is beter om humus te gebruiken. Het beschermt aanplant tegen oververhitting en uitdroging van de grond, overstemt onkruid en dient ook als een extra voedingsbron voor bloemen.
Bewateringsmodus
Alvorens de aanplant van gladiolen water te geven, moeten tussen de rijen kleine groeven tot 5 cm diep worden gemaakt, waar het water zal stromen. Deze stap voorkomt dat waterdruppels het gebladerte binnendringen. Meestal hebben gladiolen een overvloedige (tot 12 liter per vierkante meter) watergift per week nodig, maar op droge dagen wordt dit veel vaker gedaan – eens in de 3-4 dagen. Meer zeldzaam bodemvocht zal leiden tot uitdroging of vervorming van de bloemen bovenaan de pijl. Water geven kan het beste in de vroege ochtenduren of niet laat in de avond, zodat het blad waarschijnlijk voor het vallen van de avond kan uitdrogen..
Na elke watergift wordt aanbevolen om de grond rond de struiken los te maken tot een diepte van 6 cm, dit wordt gedaan zodat er geen korst op de grond ontstaat. Na het losmaken worden de struiken spud. Deze procedure moet minstens één keer per 10 dagen worden herhaald, ongeacht de hoeveelheid neerslag..
Bij extreme hitte kunnen trips planten aantasten. Om de bloemen te beschermen, moeten hun bladeren bij het eerste teken van een plaag worden besproeid met infusies van knoflook, makhorka of een insecticide. Soms wordt de behandeling gecombineerd met de introductie van fungicide middelen voor de preventie van virale ziekten..
Kousenband
Wanneer de pijl voldoende hoog is en er knoppen op beginnen te verschijnen, moeten vooral lange steeltjes zorgvuldig aan de pinnen worden vastgemaakt. U kunt touw tussen rijen trekken.
Onkruid wieden
Onkruid verwijderen wordt als een must beschouwd bij het kweken van gladiolen. Meestal zijn 4 onkruiden per seizoen voldoende. Deze stap is vooral belangrijk in het stadium van ontkieming van bollen: onkruid kan alle aanplant snel overstemmen, waardoor gladiolen dan niet kunnen bloeien..
Tijdens het groeiseizoen en de bloei mag het bloembed ook niet worden gestart. Een groot aantal onkruiden leidt vaak tot het ontstaan van ziekten.
Topdressing
De samenstelling van minerale supplementen is afhankelijk van de groeifase van gladiolen. Wanneer de bol de eerste 2-3 bladeren loslaat, moet er stikstof aan de grond worden toegevoegd zodat het blad een gezonde, rijke kleur krijgt. Het kan ureum, ammoniumsulfaat of ammoniumnitraat zijn met een snelheid van 25 g per 1 vierkante meter M. Bij het voeren is het belangrijk om de maatregel in acht te nemen: een teveel aan stikstofsupplementen zal leiden tot een sterke begroeiing van groen ten koste van de bloemontwikkeling. Tegelijkertijd zal de immuniteit van planten afnemen..
De tweede voeding wordt meestal uitgevoerd wanneer het 5e of 6e blad in de gladiool groeit. Naast stikstof moet de samenstelling van meststoffen kalium en fosfor bevatten, die verantwoordelijk zijn voor de vorming van een bloempijl. U kunt ammoniumsulfaat, superfosfaat en kaliumsulfaat aan de grond toevoegen (elk – tot 20 g per 1 m2).
De derde keer worden de bloemen direct na het verschijnen van de bloemstengels aan de struiken bevrucht. Hiervoor worden formuleringen gebruikt die alleen fosfor- en kaliumverbindingen bevatten. U kunt maximaal 40 g superfosfaat en ongeveer 15 g kaliumchloride gebruiken. Bovendien kunnen minerale meststoffen gedurende de gehele groeiperiode op het blad worden aangebracht, waardoor de bladeren aan beide zijden nat worden. Meestal wordt hiervoor een oplossing van boorzuur (0,15 g per 1 l), kopersulfaat (0,2 g per 1 l) of kaliumpermanganaat gebruikt. Meestal worden dergelijke verbanden ook gecombineerd met de belangrijkste stadia van bloemgroei..
Naast minerale meststoffen kunnen ook organische meststoffen worden toegepast. Het is het beste om infusies en oplossingen te gebruiken: de vloeibare vorm bevordert een betere opname van voedingsstoffen. In de vegetatieve fase worden de struiken bemest met een oplossing van pluimveemest. Om dit te doen, moet u 30 liter uitwerpselen verdunnen in 50 liter water en vervolgens minimaal 10 dagen laten staan. Het resulterende mengsel wordt verdund in een verhouding van 1 liter infusie tot 10 liter water en de groeven gemaakt voor irrigatie worden erin gegoten. Het wordt afgeraden om paardenmest te gebruiken.
In de tweede helft van augustus stoppen gladiolen met bemesten. Anders kunt u de interne modus van de lamp verstoren..
Bloemen snijden
Pijlen van gladiolen worden vaak gebruikt om boeketten te maken: de bloem staat goed in het water en behoudt tot 10 dagen een elegante uitstraling. Bovendien zal het tijdig verwijderen van de pijl helpen de kracht van de plant te behouden en oude verwelkte bloemen te verwijderen..
Om de bol niet te beschadigen, moet u de steeltjes correct afsnijden. Dit gebeurt ‘s morgens vroeg of ‘s avonds met een scherp en voorgesteriliseerd instrument. Zonder dit is het beter om de pijl voorzichtig af te breken: een vies mes of een snoeischaar kan infecteren. De resterende punt van de pijl moet tussen de bladeren worden verborgen om regenwater buiten te houden. In dit geval moeten er minimaal vier bladplaten aan de plant blijven zitten..
Meestal worden pijlen met halfopen knoppen gekozen om te snijden – ze blijven langer in het water. Maar in variëteiten met dichte gegolfde bloembladen moeten ten minste twee lagere bloemen de tijd hebben om te openen.
Graven en bewaren van gladiolenbollen
Wanneer bollen opgraven?
Het is noodzakelijk om de bollen van gladiolen in de herfst uit de grond te graven, terwijl het na de bloei ongeveer 1-1,5 maanden duurt. Je moet het oogsten niet uitstellen – een lang verblijf in koele grond kan leiden tot de ontwikkeling van ziekten. Meestal wordt voor de procedure gekozen voor een droge en heldere dag midden of eind september. De uien, klaar om te graven, zijn bedekt met dichte schubben. Hetzelfde geldt voor kinderen, die zich moeiteloos moeten scheiden van de knol van de moeder. Om ervoor te zorgen dat het gebladerte het proces niet verstoort, kunt u eerst alle stelen afsnijden. Je hoeft de stronken niet te verlaten. Soms worden de bladeren en stengels na het graven afgesneden, terwijl tegelijkertijd de wortels van de knollen worden verwijderd. Rotte of beschimmelde exemplaren moeten worden weggegooid.
De vroege en grote soorten gladiolen moeten eerst worden opgegraven, en pas daarna de latere en kleine. Als we het hebben over planten op de bladeren waarvan tekenen van infectie zijn verschenen, kan vroeg graven en tijdige verwerking ze redden van volledige dood. Van de bollen die uit de grond zijn getrokken, schudden ze de aarde af en scheiden de gevormde kinderen. Vervolgens moeten alle bollen in variëteiten worden verdeeld, in containers met een fijn rooster aan de onderkant worden gedaan en grondig worden afgespoeld onder stromend water..
De gewassen knollen moeten worden gedesinfecteerd door ze ongeveer een half uur in een 1% Fundazole-oplossing te houden. Daarna worden ze opnieuw gewassen en opnieuw verwerkt – nu in een verzadigde oplossing van kaliumpermanganaat. Na dergelijke procedures worden de bollen een paar dagen gedroogd en vervolgens opgeborgen in dozen met papier. De eerste paar weken moeten ze op een warme (van +25 graden) plaats worden bewaard, terwijl ze periodiek moeten worden omgedraaid. Daarna worden de dozen naar een iets koelere (ongeveer +20 graden) hoek gebracht. Na een maand kunt u de eindschoonmaak en sortering uitvoeren, te vuile schubben verwijderen en de overige kinderen scheiden. Tegen die tijd hebben de knollen de tijd om grondig uit te drogen en wordt er een kurklaag gevormd tussen het moedermonster en de baby..
Kinderen moeten worden opgeslagen in een voorgesorteerde variëteit en grootte. Kinderen worden als groot beschouwd met een diameter van ongeveer 0,8 cm en groter, gemiddeld – vanaf 0,6 mm. Ze moeten worden bewaard in papieren zakken bij een temperatuur van ongeveer +5 graden. Een verblijf in een warmere kamer kan hun ontkieming in het voorjaar negatief beïnvloeden. Als er geen geschikte hoek in huis is, kun je ze in de koelkast plaatsen..
Opslagvereisten voor lampen
Hoe gladiolen op te graven en op te slaan .. Website "Tuinwereld"
Gladioli-bollen hebben een uitgesproken rustperiode, maar deze duurt niet lang – slechts ongeveer 40 dagen. Op dit moment zullen er zeker geen spruiten op verschijnen, zelfs als het plantmateriaal zich in een warme kamer bevindt. De belangrijkste taak van de tuinman is om te proberen het moment dat de spruiten verschijnen uit te stellen tot het moment van planten. Hiervoor moeten de gladiolenbollen koel bewaard worden. De optimale ruimte voor hun onderhoud wordt beschouwd als een ruimte waar deze niet hoger wordt gehouden dan +10 graden met een gemiddelde luchtvochtigheid (tot 70%). Dit kan een geventileerde kelder of kelder zijn..
Bollen kunnen worden bewaard in gaasdozen, kartonnen dozen, gewone papieren zakken, kranten, ademende canvaszakken of zelfs panty’s. Het belangrijkste is dat ze een instroom van lucht krijgen. Voor conservering wordt geadviseerd om gepelde knoflookteentjes toe te voegen aan containers met bollen. Ze moeten minstens één keer per maand op rot worden gecontroleerd en de oude knoflook moet worden vervangen door verse.
Als er niet genoeg koelruimte is, moeten de gladiolenbollen worden gekoeld. Meestal wordt hiervoor het laagste groenteschap gekozen. Elke ui is voorverpakt met papier en in verzegelde containers geplaatst. Dit helpt het plantmateriaal te beschermen tegen uitdroging. Naarmate de lente nadert, kunnen de bollen beginnen te ontwaken en vocht afgeven. Om te voorkomen dat ze gaan rotten, moet u ze regelmatig uittrekken, drogen, in nieuw papier wikkelen en terugplaatsen. Tijdens deze periode kunt u containers verplaatsen naar koelere schappen..
In zuidelijke regio’s, waar de winters vrij zacht zijn, kunnen gladiolenbollen worden bewaard op vorstvrije balkons in dozen die op houten planken zijn gemonteerd. Bij koud weer kunnen dozen met hen extra in oude warme kleding worden gewikkeld.
In het meest extreme geval kunnen gladiolenbollen bij kamertemperatuur worden bewaard, maar onder deze omstandigheden zullen ze in de lente vocht beginnen te verliezen en uitdrogen. Voor het planten moeten dergelijke knollen worden bewaard in een oplossing van een groeistimulator.